Pierwsze trzy wieki chrześcijanie nie znali święta Bożego Narodzenia. W odróżnieniu od Wielkanocy, obchodzone jest dopiero od IV w. Fakt ten jednak wcale nie oznacza, że nie czcili oni przyjścia Zbawiciela na ziemię. Była to dla nich bardzo ważna prawda chrześcijaństwa. Nie istniało jednak osobne święto. Uwaga była skupiona nie na samym dniu narodzenia, ale na całej niezwykłej tajemnicy wcielenia.
Tradycja, by narodzenie Jezusa wiązać z dniem 25 grudnia, pojawiła się na początku III w. Datę tę ("środa 25 grudnia") po raz pierwszy podaje św. Hipolit Rzymski. Nic nie wspomina jednak o święcie. Samo święto pojawiło się o jedno stulecie później. Dla chrześcijan, nieznających dokładnej daty narodzin Zbawiciela, data ta miała znaczenie symboliczne. Chrystus-Światłość przychodząc na świat przezwyciężył ciemności grzechu, podobnie jak światło słońca coraz dłuższego dnia przezwycięża ciemności nocy. Inna tradycja opierająca się na apokryfach Nowego Testamentu mówi, że poczęcie Chrystusa dokonało się 25 marca, zatem święto Jego narodzin musi przypadać
Jak więc wskazują dostępne dzisiaj dane historyczne, święto Bożego Narodzenia pojawiło się w Rzymie i upowszechniło się ono na Zachodzie. Właściwe przeżycie świąt Bożego Narodzenia wymagało jednak odpowiedniego przygotowania wszystkich chrześcijan. Przybierało ono różne formy w poszczególnych Kościołach lokalnych. W V w. W Kościele galijskim (dzisiejsza Francja) zachowywało się post trzy razy w tygodniu (poniedziałki, środy, piątki) już od 11 listopada. W Kościele rzymskim w V/VI w. Zaczęto praktykować Adwent. Obejmował on cztery tygodnie lub cztery niedziele poprzedzające Święta Bożego Narodzenia.
W Polsce w ostatnich latach tradycją stało się organizowanie wspólnych Wigilii w pracy, szkole, urzędach. W tych dniach nie liczy się nic, czy ktoś jest bogaty czy biedny, zdrowy czy chory, jest bezpartyjny czy należy do jakiejś partii. W okresie przedświątecznym wszyscy stajemy się milsi dla innych i podczas wspólnych Wigilii łamiemy się opłatkiem i składamy sobie życzenia
TRADYCJA W POLSCE
Adwent cztery niedziele poprzedzające Święta Bożego Narodzenia. Bardzo charakterystycznym i wyłącznie polskim elementem świątecznego wystroju były wyroby z opłatka, występujące na prawie całym obszarze Polski. Choinka - symbol drzewa życia dotarła do Polski na przełomie XIX i XX wieku z Niemiec, gdzie znana była już od wieku XV. Początkowo przyjęta została na Pomorzu, Warmii i Mazurach oraz Śląsku. Na terenach Polski centralnej, wschodniej i południowej choinki pojawiały się rzadko i to dopiero w okresie Polski międzywojennej. Pierwsze dekoracje na choinkach to - jabłka, orzechy, ciasteczka piernikowe, cukierki oraz świeczki.
W KRAJACH ZACHODNICH
Obecnie w Polsce, jak i w wielu innych krajach z roku na rok zanikają świąteczne tradycje i obyczaje. Współczesne czasy z charakterystycznymi dla nich: komercjalizacją, unifikacją, pośpiechem nie sprzyjają kultywowaniu dawnych, przepięknych i bogatych tradycji. Podniosły charakter Wigilii nierzadko sprowadza się do pośpiesznej uczty i wyczekiwanych prezentów. Chaos dzisiejszego świata i jego krzyk przytłumił dla wielu wielkość tamtej chwili sprzed dwóch tysięcy lat, gdy w ciszy, która nigdy nie miała się powtórzyć - narodził się Bóg. W krajach zachodnich tradycja a nawet określenie Święta Bożego Narodzenia zastępuje się świętem choinki, zabaw zimowych.
Miejmy nadzieję, że w Polsce święta zawsze będą Świętami Bożego Narodzenia, że zachowamy je w tradycji rodzinnej, chrześcijańskiej przekazywanej z pokolenia na pokolenie.
W artykule wykorzystano materiał z innych czasopism katolickich.
Pielgrzym