W Biurze Parafialnym – z przymrużeniem oka :)

Do zakrystii przychodzi młoda dziewczyna i mówi stanowczo:

– Proszę o ślub. Jak najszybciej.

– A co, nie słyszał ksiądz: „Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”? Więc spieszę się, żeby mi nie uciekł!

- W tej parafii. W księgach musi być metryka.

- Sprawdzimy, sprawdzimy – mówi w zamyśleniu ksiądz pisząc coś w formularzu.

 Gdy ona podaje adres, ksiądz wciąż myśląc o metryce spogląda na półki.

- Sprawdzimy, sprawdzimy – powtarza w zamyśleniu.

- Czy była Pani związana z jakimś mężczyzną?  - Rzuca kolejne pytanie

- Sprawdzimy, sprawdzimy… mówi półgłosem ksiądz i wpatruje się w parafialne archiwa. 

 Proboszcz egzaminuje z Katechizmu parę, która wkrótce ma stanąć na ślubnym kobiercu. Narzeczonej idzie świetnie, narzeczony mętnie duka odpowiedzi.

- Pani zdała, a Pan musi jeszcze raz przyjść za miesiąc.

- Przecież mówiłem: za miesiąc!

- Księże Proboszczu, to nie tamten! Znalazłam takiego narzeczonego, co zna ten Katechizm  na pamięć! 

Do kancelarii parafialnej przychodzi dwoje młodych ludzi w celu załatwienia formalności przedślubnych. Gdy wszystko jest już załatwione, narzeczony pyta księdza, jaką  ofiarę należy złożyć. Ksiądz odpowiada: „Ofiara jest dobrowolna, według wielkości waszego szczęścia”. Narzeczony westchnął, spojrzał na narzeczoną, która nie należała do najpiękniejszych i dał 50 zł. Ksiądz poklepał go przyjaźnie po ramieniu i wydał resztę.

 Opracowała Maria Krasnosielska