 |
|
|
|
|
Rodzinka z przymrużeniem oka :)
Dwóch chłopców spędza noc przed Wigilią u dziadków. Przed pójściem spać klękają przy łóżkach, modlą się, a jeden z nich, ile sił w płucach, woła głośno: - Modlę się o nowy rowerek, modlę się o nowe żołnierzyki, modlę się o nowy odtwarzacz DVD…. Starszy brat pochyla się i szturcha go mówiąc: - Dlaczego tak krzyczysz? Bóg nie jest głuchy. Na to chłopiec: - Nie, ale babcia jest!
*** W grudniu Jasio napisał pocztówkę do Mikołaja: „ Mikołaju ! Mam biednych rodziców. Proszę przynieś mi rower górski i klocki Lego ”. Na poczcie jedna z urzędniczek niechcący przeczytała pocztówkę Jasia. Zrobiło jej się smutno i pokazała ją kolegom z pracy. Wszyscy postanowili zrobić Jasiowi niespodziankę. Złożyli się na klocki Lego i wysłali mu je w paczce. Po świętach ta sama urzędniczka czyta drugi list od Jasia: „Mikołaju, dziękuję za klocki. Rower pewnie ukradli na poczcie”.
*** Mama pyta Jasia: *** Młodzi rodzice usypiają rozkapryszone maleństwo. *** W restauracji rodzina posila się promocyjnym obiadem. Zostaje sporo resztek i ojciec prosi kelnera: *** Przyszedł ksiądz z kolędą. Po modlitwie i poświeceniu domu zwrócił się do małej dziewczynki: *** Podczas Świąt Jasio woła do mamy:
W Indiach opowiada się następującą legendę o stworzeniu mężczyzny i kobiety:
„Kiedy Stwórca zakończył stwarzanie mężczyzny stwierdził, że zużył całe, przeznaczone do tego tworzywo. Nie pozostało już nic trwałego, spójnego i mocnego, z czego mógłby stworzyć kobietę. po dłuższym namyśle Stwórca wziął jednak: opływowe kształty księżyca,
gibkość pnącej winorośli i drżenie trawy,
wysmukłość trzciny i kwitnięcie kwiatów,
lekkość liści i jasność promieni słonecznych,
łzy chmur i zmienność wiatru,
strach królika i próżność pawia,
delikatność ptasiej piersi i trwałość diamentu,
słodycz miodu i okrucieństwo tygrysa,
płomień ognia i chłód śniegu,
gadatliwość sroki i śpiew słowika,
fałsz żurawia i wierność matki lwicy.
Zmieszawszy wszystkie te nietrwałe składniki, Stwórca stworzył kobietę i dał ją mężczyźnie. Po tygodniu mężczyzna przyszedł i powiedział:
- Panie, kobieta, którą mi dałeś unieszczęśliwia mnie, bez przerwy mówi i niemiłosiernie mnie dręczy, tak, że nie mam wytchnienia. Żąda, żebym stale się nią zajmował i tak tracę czas. Krzyczy z byle powodu i żyje bezczynnie. Przyszedłem, aby Ci ją oddać, ponieważ nie mogę z nią żyć. - W porządku – odparł Stwórca i zabrał kobietę.
Po tygodniu mężczyzna wrócił i powiedział:
- Panie, od chwili, gdy oddałem Ci tę kobietę, moje życie jest szare. Stale o niej myślę – jak tańczyła i śpiewała, jak zalotnie patrzyła na mnie kątem oka, jak się przekomarzała ze mną i tuliła się. Była piękna i delikatna w dotyku. Lubię słuchać jej śmiechu. Proszę, oddaj mi ją z powrotem. - W porządku – odparł Stwórca i oddał mężczyźnie kobietę.
Po trzech dniach mężczyzna przyszedł jednak znowu i powiedział:
- Panie, nie rozumiem i nie mogę tego wytłumaczyć, ale po tych wszystkich doświadczeniach z tą istotą doszedłem do wniosku, że mam z nią więcej kłopotów niż radości. Błagam Cię, zabierz ją z powrotem. Nie mogę z nią żyć! - Ale nie możesz żyć i bez niej – odparł Stwórca i odwrócił się do swojej pracy. Mężczyzna zdesperowany powiedział: Co ja zrobię? Nie mogę żyć z nią i nie mogę żyć bez niej!
Opracowała: Maria Krasnosielska |
