 |
|
|
|
|
Modlitwa Poświęcenia NKJPII
poświęcam Tobie to wszystko, kim jestem, i to wszystko, co posiadam. Całe moje życie poświęcam Tobie w łączności z moimi braćmi i siostrami w duchu Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II. Ofiaruję Ci z miłością wszystkie moje cierpienia, obecne i przyszłe. Spraw, abym każdego dnia kochał Cię coraz mocniej, a jeśli mój język i moje ciało nie będą potrafiły wyrazić tej miłości, pragnę, aby moje serce wyrażało ją każdym uderzeniem. Pomóż mi przyjmować moje życie w każdej chwili takim, jakie ono jest, z całkowita akceptacją. Niech przez moje "tak miłości" zjednoczy się ono ze źródłem życia w Twoim Sercu, które użyźnia duchowo wszystkie rodziny na ziemi. Proszę Cię również o wspieranie Twą łaską tych wszystkich, którzy w trudzie i wysiłku przychodzą mi z pomocą. A Ty, Maryjo, nasza Matko, obecna zawsze w naszej doczesnej pielgrzymce, spraw, by moja dusza, przechodząc do wieczności, przeżywała pokój. Bądź także Bramą Niebios dla wszystkich rodzin, w intencji których ofiaruję moje życie. Amen. Zdrowaś Maryjo... Imprimatur: Dominik Rey, Biskup Fréjus-Toulon, 25 styczeń 2007, w święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła
Kościół ma i pragnie głosić dobrą nowinę w społeczeństwach i kulturach, które zatraciwszy sens ludzkiego cierpienia, „cenzurują” wszystko, co porusza temat tej trudnej życiowej rzeczywistości. Dobra nowina zawiera się w przesłaniu, że cierpienie może mieć dla człowieka i dla samego społeczeństwa także znaczenie pozytywne, gdyż może się stać formą uczestniczenia w zbawczym cierpieniu Chrystusa i w radości Jego zmartwychwstania, a więc siłą, która uświęca i buduje Kościół. Głoszenie tej dobrej nowiny uzyska pełną wiarygodność wtedy, kiedy nie ogranicza się tylko do słów, ale dociera poprzez świadectwo życia zarówno do tych, którzy z miłością oddają się opiece nad chorymi, niepełnosprawnymi i cierpiącymi, jak i do samych chorych, niepełnosprawnych i cierpiących, którzy coraz bardziej świadomie i odpowiedzialnie traktują swoje miejsce i rolę w Kościele i dla Kościoła. Jan Paweł II, Posynodalna Adhortacja Apostolska Christifideles laici, 54
Wspomina diakon Martial Codou w Niewidzialny Klasztor Jana Pawła II
Utwierdziwszy się w mojej misji, musiałem zapoznać się z pismami Jana Pawła II, których nie znałem zbyt dobrze. Jednak opatrznościowo po mojej wizycie w kartuzji w La Verne siostry tego zgromadzenia przysłały mi homilie Jana Pawła II z podkreślonymi fragmentami skierowanymi do chorych. Utwierdziło mnie to jeszcze bardziej w pragnieniu dedykowania Niewidzialnego Klasztoru Janowi Pawłowi II. Chciałem również napisać modlitwę poświęcenia dla wszystkich członków Niewidzialnego Klasztoru, przez którą poszczególne osoby mogłyby ofiarować się Jezusowi przez ręce Maryi i prowadzić życie eucharystyczne. Nie czułem się jednak na siłach, by ją ułożyć (z wykształcenia jestem piekarzem), poprosiłem zatem o pomoc księży z dekanatu. Jednak o. Filip Christory zachęcił mnie, by modlitwa wyszła ode mnie, jako od tego, który otrzymał to wezwanie. Napisałem zatem na próbę kilka zdań, modląc się w mojej domowej kaplicy przed Obliczem Pana w Najświętszym Sakramencie, które dopracowała France Lestien – siostra ze Wspólnoty Maryi Niepokalanej Królowej Wszechświata. Po czym moja żona Chantal pod natchnieniem Bożym dokonała retuszu tej modlitwy. Następnie w towarzystwie Kate Delany, przełożonej Wspólnoty Maryi Niepokalanej Królowej Wszechświata w La Garde Freinet, pokazałem modlitwę naszemu biskupowi Dominikowi Rey, przedstawiając mu jednocześnie całą historię mojego natchnienia... Biskup przyjął mnie bardzo przychylnie, a 25 stycznia 2007 roku w święto nawrócenia Pawła Apostoła Niewidzialny Klasztor Jana Pawła II udzielił modlitwie swojego imprimatrur.
|