Wyprawa do Rzymu
Najważniejszym dniem pobytu we Włoszech, który zostanie długo w mojej pamięci był wtorek i środa. Wtorek to zwiedzanie Watykanu – Muzea Watykańskie, Kaplica Sykstyńska, Bazylika św. Piotra, grobu Jana Pawła II i Jana XXIII. Przy grobie JPII rzesze modlących się pielgrzymów, pomimo tego, że wejście do kaplicy z grobowcem było zamknięte pielgrzymi modlili się klęcząc wzdłuż bocznego korytarza Bazyliki. Środa to dzień audiencji generalnej na Placu św. Piotra. Samo uczestnictwo w audiencji i świadomość, że Ojciec Święty jest tuż obok nas, kieruje do nas swoje słowa, to niesamowite i wzruszające przeżycie. Pomimo dużej ilości pielgrzymów i ścisku podczas przejazdu Ojca Świętego udało się wykonać kilka zdjęć. Poniżej tekst homilii wygłoszonej w trakcie spotkania z Papieżem Franciszkiem oraz historia audiencji generalnych w Watykanie.
Drodzy bracia i siostry,
Po rozpatrzeniu mądrości, jako pierwszego z siedmiu darów Ducha Świętego, chciałbym dziś zwrócić uwagę na drugi dar, to znaczy dar rozumu. Nie chodzi tutaj o ludzką inteligencję, zdolności intelektualne, którymi możemy być obdarowani mniej lub bardziej. Jest to natomiast łaska, którą może tchnąć jedynie Duch Święty, rozbudzająca w chrześcijaninie zdolność wyjścia poza zewnętrzny aspekt rzeczywistości i poznania głębi myśli Boga oraz Jego planu zbawienia.
Apostoł Paweł, zwracając się do wspólnoty w Koryncie dobrze opisuje skutki tego daru: “ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha” (1 Kor 2,9-10). Nie oznacza to oczywiście, że chrześcijanin może zrozumieć wszystko i mieć pełną znajomość Bożych planów: wszystko to pozostaje w oczekiwaniu na przejawienie się w całej swej jasności, gdy znajdziemy się przed obliczem Boga i będziemy naprawdę jedno z Nim. Jednak, jak sugeruje samo to słowo, intelekt pozwala na “intus legere”, na “dogłębne odczytanie”: jest to dar poprzez który Duch Święty wprowadza nas w zażyłość z Bogiem i czyni nas uczestnikami planu miłości, który kreśli On w naszym życiu i historii. Pomaga nam zrozumieć prawdziwy sens dziejów.
Tak, więc jest rzeczą oczywistą, że dar mądrości jest ściśle związany z wiarą. Gdy Duch Święty mieszka w naszych sercach i oświeca nasze umysły, to pozwala nam wzrastać z dnia na dzień w zrozumieniu tego, co Pan powiedział i uczynił oraz sprawia, że dostrzegamy coraz bardziej, iż wszystko jest darem Jego miłości dla naszego zbawienia. Sam Pan nam powiedział, że Duch Święty przypomni nam Jego nauczanie i wyjaśni nam to, czego nie zrozumieliśmy.
W Ewangelii św. Łukasza znajdujemy wydarzenie, które bardzo dobrze wyraża głębię i moc tego daru. Dwaj uczniowie, którzy byli świadkami śmierci Jezusa na krzyżu i pogrzebania w grobie, rozczarowani i załamani odchodzili z Jerozolimy i wracali do swojej wioski zwanej Emaus. Kiedy byli w drodze, dołączył do nich zmartwychwstały Jezus i zacząć z nimi rozmawiać, ale ich oczy przysłonięte smutkiem i rozpaczą, nie potrafiły Go rozpoznać? Ale kiedy Pan wyjaśniał im Pisma, aby zrozumieli, że On musiał cierpieć i umrzeć, a następnie zmartwychwstać, ich umysły otwarły się, a w ich sercach na nowo rozpaliła się nadzieja (por. Łk 24, 13- 27). Właśnie tego dokonuje w chrześcijaninie Duch Święty poprzez dar rozumu. Także i my, uciskani ciężarem życia i naszych ograniczeń, nie jesteśmy w stanie samodzielnie rozpoznać stojącego obok nas Pana. Kiedy jednak do naszych serc przyjmujemy Ducha Świętego, wszystko zyskuje nowe światło i mówi nam o Bogu i Jego miłości.
Drodzy przyjaciele, jakże ważny dla naszego życia chrześcijańskiego jest dar rozumu! Poprzez ten dar Duch Boży stwarza wyłom w ciemnościach naszych umysłów i naszych serc, czyniąc z nas prawdziwie wierzących, zdolnych do zasmakowania tego, co Pan nam objawia w swoim Słowie i do radowania się z powodu z tego wszystkiego, czego dokonuje w naszym życiu.
Tłumaczenie: Radio watykańskie
Historia audiencji powszechnych
Zwyczaj cotygodniowych audiencji powszechnych dla wszystkich wiernych wprowadził papież Pius XI w 1930 roku, tuż po odzyskaniu niepodległości przez Stolicę Apostolską (Traktat Laterański – 15.02.1929). Od upadku Państwa Kościelnego (1870 r.), przez prawie sześćdziesiąt następnych lat, przybywający do Rzymu pielgrzymi bardzo rzadko mięli okazję spotkania się z biskupem Wiecznego Miasta. Papieże, protestując przeciwko pozbawieniu ich władzy doczesnej (Watykan był wtedy traktowany, jako integralna część Królestwa Włoch z dużą dozą autonomii), stali się z własnej woli „więźniami” Watykanu. Leon XIII przez 25 lat swego pontyfikatu nigdy nie pojawił się na loży błogosławieństw, zaprzestał uczestniczyć w ceremoniach na placu św. Piotra, by dać wyraz oburzeniu kurii rzymskiej. Jedynie audiencje prywatne oraz celebracje liturgiczne w bazylice watykańskiej dostarczały okazji zobaczenia papieża. Rozwiązanie „kwestii rzymskiej” otworzyło nowe możliwości spotykania się ze zwierzchnikiem Kościoła Katolickiego. Pius XI był papieżem energicznym, kochającym wielkie celebracje i powszechną mobilizację wiernych (niezwykle rozwinięto lata święte zwyczajne i nadzwyczajne, jubileusze, kongresy eucharystyczne). Z tego zapału zrodziła się potrzeba cotygodniowego spotykania się z wiernymi (niezwykle pomogła w tym radiofonizacja).
Cele audiencji papieskiej
Audiencja u papieża to pragnienie wielu wiernych przybywających do Watykanu. Papież, oczywiście, nie jest w stanie przyjąć każdego katolik osobiście, dlatego spotyka się jednocześnie ze wszystkimi. Biskup Rzymu – zwykle wychodząc od jakiegoś tekstu biblijnego – głosi doktrynę katolicką regulującą różne przejawy życia ludzkiego, a następnie modli się w różnych intencjach. Audiencję kończy błogosławieństwo apostolskie (jest to równocześnie gest błogosławiący przedmioty religijne, dewocjonalia).
Miejsce audiencji
Miejsce audiencji papieskich zależy od pory roku: zimą w sali audiencyjnej Pawła VI w Watykanie, wiosną, latem i jesienią na placu przed bazyliką św. Piotra w Watykanie lub na dziedzińcu papieskiego pałacu letniego w (miejscowość nad jeziorem Albano, ok. 20 km od Rzymu).
Dzień audiencji : środa, zwykle godz. 10.00.
W artykule wykorzystano materiały z czasopism katolickich, tłumaczenie Radia watykańskiego
Pielgrzym
