Święto Ofiarowania Pańskiego

Choć zakończył się okres Bożego Narodzenia i obchodziliśmy już Święto Chrztu Pańskiego (a więc początek publicznej działalności Jezusa), Kościół raz jeszcze każe nam powrócić do wydarzeń związanych z narodzinami Chrystusa poprzez liturgiczny obchód Ofiarowania Pańskiego.

W święcie tym splata się spełnienie dwóch powinności wynikających z Prawa Mojżeszowego: oczyszczenie matki i wykupienie pierworodnego syna.

Nakaz wykupienia pierworodnego - jako należącego w sposób szczególny do Boga - wiąże się z wyzwoleniem Izraela z niewoli egipskiej (por. Wj 13,15). Ofiarowanie i wykupienie pierworodnych synów aktualizowało i upamiętniało wyjście z Egiptu

Według Prawa kobieta po urodzeniu dziecka pozostawała kultycznie nieczysta, po urodzeniu chłopca przez dni 40, dziewczynki – 80, a po okresie oczyszczenia powinna złożyć w świątyni ofiarę z niewinnej krwi - baranka, młodego gołębia lub synogarlicy, zależnie od stopnia zamożności.

Zwyczaj ten zachowali Józef i Maryja. Po 40 dniach od narodzenia Jezusa wyruszyli do świątyni jerozolimskiej, aby dopełnić przepisów Prawa. Tam spotkali prorokinię Annę oraz sprawiedliwego i pobożnego starca Symeona, który uradował się widząc małego Jezusa i nazwał Go "światłem na oświecenie pogan" (Łk 2,32). Symeon rozpoznał w Dzieciątku zapowiadanego przez proroków Mesjasza i przepowiedział bolesną stronę posłannictwa Jezusa i Jego Matki: "Oto Ten przeznaczony jest na upadek i powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu" (Łk 2,34n).

***

Od ponad 1000 lat przychodzimy tego dnia do kościoła ze świecami - mają one symbolizować Jezusa Chrystusa - Prawdziwego Człowieka i Prawdziwego Boga, będącego światłem dla świata a jednocześnie są symbolem wiary, nadziei i miłości, z jakimi człowiek powinien podążać za Chrystusem i naśladować Jego cnoty. Poświęcone świece zapalane są podczas odprawiania Mszy św. i innych nabożeństw kościelnych, np. przy udzielaniu błogosławieństw i sakramentów (oprócz pokuty).

W każdym katolickim domu także powinna znajdować się poświęcona świeca.

Wiara ludzi wiązała ze światłem tych świec wyjątkową moc - miały one ochraniać domostwo przed uderzeniami piorunów oraz wilkami. Przy zapalonej świecy proszono o wstawiennictwo Matkę Bożą wierząc, że oddali Ona nieszczęście. (Obraz Piotra Stachiewicza przedstawia Maryję, odpędzającą zimą od wioski światłem gromnicy wygłodniałe i zmarznięte wilki). Do dziś zapaloną gromnicę podaje się umierającemu. Ma ona oznaczać jego oczekiwanie na nadejście Oblubieńca (podobnie jak oczekiwały Go panny z Chrystusowej przypowieści, por. Mt 25,1-13).

W Polsce święto Ofiarowania Pańskiego nazywamy dniem Matki Bożej Gromnicznej. Czcimy Maryję, Matkę Jezusa, niosącą nam Jego światło.

2 lutego obchodzimy również Światowy Dzień Życia Konsekrowanego.

***

Jezus pragnie przez nas objawiać się ludziom jako Światłość Narodów

M