Namaszczenie Chorych

Katechizm Kościoła Katolickiego

Sakrament Namaszczenia Chorych

Przez ostatnich kilka spotkań poznajemy rozdziały Katechizmu Kościoła Katolickiego poświęcone sakramentom. W lutym pochyliliśmy się nad Sakramentem Namaszczenia Chorych.

W ubiegłym roku pisałem o sakramencie namaszczenia chorych, nie będę więc powtarzał przedstawionych wcześniej informacji, ale przedstawię ten sam temat z innej strony.

Żaden z siedmiu Sakramentów Świętych nie wzbudza tylu lęków, co namaszczenie chorych. W pobożności ludowej to nieuchronny zwiastun śmierci.

Trudno o większe wypaczenie istoty i sensu namaszczenia, które w teologii nazywane jest sakramentem uzdrowienia.

Nie czekaj!

Utrwaliło się przekonanie, że "ostatniego namaszczenia" (błędna nazwa!) udziela się tuż przed śmiercią. Tymczasem nie tyle jest to sakrament umierających, ile chorych. Należy go postrzegać, jako element zwyczajnego duszpasterstwa, adresowany do poważnie cierpiących.

Nie warto ociągać się z przyjęciem sakramentu chorych. Świadome odwlekanie nawrócenia jest głęboką dewastacją sumienia. Odkładając modlitwę i sakramenty zakładamy, że dożyjemy starości, że będziemy przytomni i chwycimy za różaniec. Skąd jednak wiadomo, że będziemy mieć pamięć i silę, by go trzymać. I jeszcze jedno, jak podaje Kodeks Prawa Kanonicznego: "Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim”.

Zdaję sobie sprawę z tego, że osoby starsze mogą nie mieć dostępu do Internetu czy innych źródeł, dlatego proszę tych, którzy ten dostęp mają o zachęcanie osób starszych i chorych do przyjęcia sakramentu namaszczenia. Może ktoś, po zapoznaniu się z istotą tego sakramentu, zmieni zdanie.

Pielgrzym

 Na sobotnie wieczory polecam film Niebo istnieje naprawdę, oparty na faktach autentycznych.