III FORUM EWANGELIZACYJNE 12.11.2016

III FORUM EWANGELIZACYJNE, POZNAŃ

KILKA MYŚLI

1. WPROWADZENIE

Bp Damian Bryl

·       Człowiek jest nieustannie w drodze

·       Do drogi zaprasza także Jezus

·       Jak można iść z Jezusem, jak Mu towarzyszyć, jak się rozwijać, jak coraz pełniej być Jego uczniem?

·       Jak innym pomóc, jak być z nimi w drodze?

Ks. Waldemar Szlachetka

·       Ewangelizator – człowiek gorliwy, bo doświadczył zbawienia, gotowy, by doświadczyć przeciwności i krzyża, gotowy nieść innym nadzieję

2. FORMACJA UCZNIA

O. Mariusz Michalski

·       Gdy cel zaczyna się rozmywać, celem ustanawiamy jakiś środek do jego osiągnięcia, np. pieniądz a celem ma być Bóg

·       Największym wrogiem nie jest świat – najcięższa walka toczy się w człowieku

·       Centralnym punktem w relacji z Bogiem jest przeżycie

·       W strapieniu nie zmieniaj decyzji, którą podjąłeś wcześniej, bądź stały w dobru – to decyduje o sukcesie (dobro jest w nas - ks. J. Popiełuszko)

·       Między bodźcem a reakcją trzeba umieścić przestrzeń wolności

·       Kochać = służyć (I. Loyola)

·       Czy w ciągu dnia zauważasz kawałek błękitnego nieba?

3. FORMACJA DO ZAANGAŻOWANIA W KOŚCIELE

Ks. Mirosław Cholewa

·       Jeśli Pan Bóg czegoś chce, jeśli jest to Boże, to nabierze rozpędu

·       Osobie angażującej się w Kościele potrzebne są duchowe fundamenty

·       Owocem ciszy jest modlitwa, owocem modlitwy wiara, owocem wiary miłość, miłości służba, owocem służby jest pokój (Matka Teresa z Kalkuty)

·       Potrzebna jest wizja Kościoła, Parafii

·       Parafię należy postrzegać jako dom, w którym każdy ma swoje miejsce, jako przestrzeń, w której Pan Bóg może dokonywać w człowieku dzieła zbawienia

·       Pan Bóg nie nawraca tłumów lecz poszczególne osoby i przez nie działa dalej (poza widzialnymi granicami Kościoła)

·       Trzeba oczyścić obraz Boga i Kościoła, by nie był karykaturą lecz oddawał rzeczywistość

·       Należy katechizować dorosłych a błogosławić dzieci

·       Czym innym są dzieła dla Boga, czym innym dzieła Boga – te powstają na kolanach

·       Odwagi!

4. DLACZEGO CHRZEŚCIJANIN POTRZEBUJE FORMACJI?  WYMIARY FORMACJI

Biblijna – ks. Tomasz Siuda

·       Nie ma innej duchowości bez duchowości biblijnej

·       Tylko Pismo Święte daje głębokie zrozumienie duchowości

·       Dar wiary powoduje, że człowiek inaczej zaczyna patrzeć na życie, rozpoznaje i spotyka Jezusa

·       Duchowość biblijna: poszukiwanie, pójście, doświadczenie, zaświadczenie – nie można zatrzymać się na etapie pierwszym-wiedzy

Eucharystyczna – ks. Radosław Rakowski

·       Jak uczestniczysz we Mszy świętej?

·      Co zrobić, by zaangażować wielu?

Liturgiczna – Katarzyna i Paweł Maciejewscy

·       Może zaangażować dorosłych, dzieci często odchodzą

·       Liturgię trzeba rozumieć

·       Jeśli człowiek zrozumie, będzie nią żył

Wspólnotowa – Piotr Bączyk

·       To formacja do relacji z Bogiem i drugim człowiekiem - do jedności; do modlitwy – bez niej człowiek usycha; do działania – ewangelizując idę w miłości Boga i Jezusa, uświęcony Duchem Świętym

Służby – kapłan siedlecki

·       Kościół to wspólnota oparta o głoszenie Słowa, sprawowanie Sakramentów i posługę miłości (Benedykt XVI)

·       Wolontariat to praca za darmo

·       Darmowość jest wpisana w serce człowieka, bo stworzony został z miłości

·       Caritas zaczyna się w moim sercu i mojej Parafii

Misyjny – ks. Szymon Stułkowski

·       Aby dać nadzieję, trzeba ją mieć

·       Trzeba być gotowym dzielić się nadzieją, która jest w nas

·       Pierwszym terenem misyjnym jest moje serce – jeśli tam Chrystus nie zbuduje domu nie dam nadziei światu

·       Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana

·       Środowiska misyjne – dom, parafia

Doktrynalna – ks. Mirosław Tykfer

·       Miłość powoduje, że mam więcej radości niż trudności

·       W uśmiechu wypisana jest nadzieja

·       Wiara, która staje się miłością staje się też nadzieją, spotkaniem, relacją

·       Mam nadzieję, tzn. wiem, Komu zaufałem

·       Bądźcie zawsze gotowi do uzasadnienia tej nadziei, która w was jest!

Ludzka – ks. Przemysław Przybylski

·       Chrześcijaństwo musi być przyjęte przez człowieka w jego ludzkim wymiarze

·       Trzeba przyjąć prawdę o swojej naturze, stanąć w prawdzie przed Bogiem

·       Stawanie się (rozwój) prowadzi do dojrzałości, to wiąże się z kolejnymi wyborami

·       Kryteria dojrzałości: np.: poczucie tożsamości i odrębności, umiejętność kontaktu z innymi (serdeczność, szacunek), kontrolowanie popędów, zapanowanie nad lękiem, akceptacja porażek bez poczucia klęski, realistyczny stosunek do życia, panowanie nad emocjami

·       Aby mieć dojrzałą religijność, trzeba być dojrzałym człowiekiem

Sumienia – ks. Andrzej Pryba

·       Do Jezusa przychodzimy po moc

·       Rzeczywistość sumienia: sąd rozumu, moc zobowiązująca – norma osobistej moralności, przekonanie że jest świadkiem uniwersalnej nauki o dobru

·       Uniwersalne prawo moralne jest wspólne wszystkim ludziom

  ·       Sumienie należy wychowywać, kształtować

4. JAK FORMOWAĆ DO EWANGELIZACJI?  WARSZTATY

·       Lectio divina

·       Spotkanie ze Słowem „Bóg, człowiek, ja”

·       Multimedialny krąg biblijny

·       Propozycja kręgu liturgicznego

·       O Eucharystii

·       Budowanie wspólnoty

·       Przeżywanie liturgii w rodzinie

·       Dzieła Caritas

Dać kawałek swojego czasu i serca

·       Jak ewangelizuje Przymierze Miłosierdzia?

·       Parafialny wolontariat misyjny

·       Idea Szkoły Katechistów

·       O darze uczuciowości

Panowanie nad sobą: postrzeganie, nazywanie i akceptowanie uczuć.

Bóg schodzi do naszej rzeczywistości.

Potrzeby przypominają, że mamy o siebie zadbać.

            Uczucia nie podlegają moralnej ocenie, rodzą się niezależnie od naszej woli. Ocenie

            podlega to, co z nimi zrobimy.

Uczucia mają charakter dialogiczny – mogą budować lub burzyć więzi/relacje z innymi.

Są one potrzebne, by żyć pełnią – w pełni przeżywać to, co piękne i w pełni przeżywać to, co trudne.

Doświadczenie radości i miłości pomaga przetrwać cierpienie.

Czym innym jest odczuwanie złości, czym innym „bycie złym człowiekiem”.

Problem rodzi poczucie bezradności, ucieczkę, wytłumienie, agresję i frustrację potęgowane przez lęk.

Nieskuteczne metody radzenia sobie z uczuciami: tematy zastępcze, ucieczka w działanie, nieumiejętność kontroli i tolerowania uczuć – przeniesienie złości.

Niewrażliwość uczuciowa jest szczególnym rodzajem śmierci duchowej (H.J. Nouwen).

Kiedy nasze serce jest przepełnione uprzedzeniami, zmartwieniami i zazdrością nie ma w nim zbyt wiele miejsca dla bliźniego!

Miejcie te same uczucia, co Jezus Chrystus (św. Paweł)

·       Ignacjański rachunek sumienia

·       Jak formować duchowo najmłodszych?

·       Szkoła Animatora Młodzieży

·       Kursy Szkoły Nowej Ewangelizacji

·       Wiara a finanse

Bóg jest właścicielem – ja zarządcą, ubogi = bogaty Bogiem

·       Ewangelizacja z „pompą” na ulicach miasta

·       Propozycje duszpasterskie dla młodzieży

BĄDŹCIE ZAWSZE GOTOWI… (1P3, 15)

Maria Krasnosielska