Adwent
Panie, Ty jesteś Przychodzącym, my jesteśmy chodzącymi. Dziękujemy Ci, że w Twój Adwent chcesz zatrzymać się u nas. Spraw, abyśmy przygotowali się na przyjęcie Ciebie z wiarą. Prosimy Cię za głoszących i słuchających Twego Słowa: uczyń z nich ludzi uwielbienia i dziękczynienia. Napełnij ich Twoim światłem, które rozjaśni ich mrok.
Adwent jest krótkim okresem rozpoczynającym nowy Rok Liturgiczny, najkrótszym po okresie Bożego Narodzenia. Wymaga on dla swojej całości czterech niedziel. Ewangelie niedzielne Adwentu mówią o paruzji, powtórnym przyjściu Pana, o Janie Chrzcicielu i ostatnia – o Maryi. Maryja pojawia się jednak już na początku Adwentu i go wypełnia. To Ona ma być dla nas wzorem oczekiwania na spełnienie Bożych obietnic.
Modlitwą wprowadzającą w Adwent jest Anioł Pański.
Łacińskie słowo adwentus oznaczające: przyjście, przybycie, obecnie rozumiane jest jako:
- oczekiwanie ludzi epoki Starego Testamentu na przyjście zapowiadanego przez proroków Mesjasza
- radosne oczekiwanie na święta Bożego Narodzenia
- oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa (paruzja)
W czasie Adwentu w kościołach pojawia się:
- wieniec adwentowy, na którym w każdą kolejną niedzielę zapalana jest świeca
- roratka, biała świeca symbolizująca Maryję, zapalana podczas mszy roratniej
Roraty to Msza św. ku czci Najświętszej Maryi Panny odprawiana dawniej (zasadniczo tylko przy świetle świec) wcześnie rano przez cały okres Adwentu. Nazwa pochodzi od pierwszych słów śpiewu na wejście: "Rorate caeli" - "Spuśćcie rosę niebiosa". Początki odprawiania tej mszy sięgają w Polsce XIII wieku.
MK