Niewidzialny Klasztor »

Modlitwa Poświęcenia NKJPII


Panie Jezu, płonące serce miłości, współczucia i miłosierdzia,

poświęcam Tobie to wszystko, kim jestem, i to wszystko, co posiadam.

Całe moje życie poświęcam Tobie w łączności z moimi braćmi i siostrami w duchu Niewidzialnego Klasztoru Jana Pawła II.

Ofiaruję Ci z miłością wszystkie moje cierpienia, obecne i przyszłe.

Spraw, abym każdego dnia kochał Cię coraz mocniej,

a jeśli mój język i moje ciało nie będą potrafiły wyrazić tej miłości, 

pragnę, aby moje serce wyrażało ją każdym uderzeniem.

Pomóż mi przyjmować moje życie w każdej chwili takim, jakie ono jest,

z całkowita akceptacją.

Niech przez moje "tak miłości" zjednoczy się ono ze źródłem życia w Twoim Sercu,

które użyźnia duchowo wszystkie rodziny na ziemi.

Proszę Cię również o wspieranie Twą łaską tych wszystkich,

którzy w trudzie i wysiłku przychodzą mi z pomocą.

A Ty, Maryjo, nasza Matko, obecna zawsze w naszej doczesnej pielgrzymce,

spraw, by moja dusza, przechodząc do wieczności, przeżywała pokój.

Bądź także Bramą Niebios dla wszystkich rodzin, w intencji których ofiaruję moje życie.

Amen.

Zdrowaś Maryjo...

 Imprimatur: Dominik Rey, Biskup Fréjus-Toulon, 25 styczeń 2007, w święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła

 

 

Kościół ma i pragnie głosić dobrą nowinę w społeczeństwach i kulturach, które zatraciwszy sens ludzkiego cierpienia, „cenzurują” wszystko, co porusza temat tej trudnej życiowej rzeczywistości. Dobra nowina zawiera się w przesłaniu, że cierpienie może mieć dla człowieka i dla samego społeczeństwa także znaczenie pozytywne, gdyż może się stać formą uczestniczenia w zbawczym cierpieniu Chrystusa i w radości Jego zmartwychwstania, a więc siłą, która uświęca i buduje Kościół. Głoszenie tej dobrej nowiny uzyska pełną wiarygodność wtedy, kiedy nie ogranicza się tylko do słów, ale dociera poprzez świadectwo życia zarówno do tych, którzy z miłością oddają się opiece nad chorymi, niepełnosprawnymi i cierpiącymi, jak i do samych chorych, niepełnosprawnych i cierpiących, którzy coraz bardziej świadomie i odpowiedzialnie traktują swoje miejsce i rolę w Kościele i dla Kościoła.

Jan Paweł II, Posynodalna Adhortacja Apostolska Christifideles laici, 54

 

Wspomina diakon Martial Codou w Niewidzialny Klasztor Jana Pawła II

 

Utwierdziwszy się w mojej misji, musiałem zapoznać się z pismami Jana Pawła II, których nie znałem zbyt dobrze. Jednak opatrznościowo po mojej wizycie w kartuzji w La Verne siostry tego zgromadzenia przysłały mi homilie Jana Pawła II z podkreślonymi fragmentami skierowanymi do chorych. Utwierdziło mnie to jeszcze bardziej w pragnieniu dedykowania Niewidzialnego Klasztoru Janowi Pawłowi II.

Chciałem również napisać modlitwę poświęcenia dla wszystkich członków Niewidzialnego Klasztoru, przez którą poszczególne osoby mogłyby ofiarować się Jezusowi przez ręce Maryi i prowadzić życie eucharystyczne. Nie czułem się jednak na siłach, by ją ułożyć (z wykształcenia jestem piekarzem), poprosiłem zatem o pomoc księży z dekanatu. Jednak o. Filip Christory zachęcił mnie, by modlitwa wyszła ode mnie, jako od tego, który otrzymał to wezwanie.

Napisałem zatem na próbę kilka zdań, modląc się w mojej domowej kaplicy przed Obliczem Pana w Najświętszym Sakramencie, które dopracowała France Lestien – siostra ze Wspólnoty Maryi Niepokalanej Królowej Wszechświata. Po czym moja żona Chantal pod natchnieniem Bożym dokonała retuszu tej modlitwy.

Następnie w towarzystwie Kate Delany, przełożonej Wspólnoty Maryi Niepokalanej Królowej Wszechświata w La Garde Freinet, pokazałem modlitwę naszemu biskupowi Dominikowi Rey, przedstawiając mu jednocześnie całą historię mojego natchnienia... Biskup przyjął mnie bardzo przychylnie, a 25 stycznia 2007 roku w święto nawrócenia Pawła Apostoła Niewidzialny Klasztor Jana Pawła II udzielił modlitwie swojego imprimatrur.

 

 

 

 

 

Tworzenie Stron Poznań Agencja Reklamowa Poznań